Changes

My Dear

Soon you will see the new version of the blog – it will get a new address and it own server, which will allow me to manage everything how I would like to (own layout, possibility to change the language, etc.).

Why the decision to change?
So far, the blog had around 6,500 views with only 9 posts! I think it’s a great result.
However, the blog doesn’t meet my expectations in respect of independence and functionality, that’s why blog will get a new life. As soon as the blog will start again I promise to inform about this here. Keep your fingers crossed!!!

 

__________________________________________

Moi Drodzy

Już niebawem doczekacie się nowej odsłony bloga – otrzyma on nową domenę i swój własny serwer, który pozwoli mi na zarządzanie wszystkim według własnego „widzi mi się” (począwszy od własnego szablonu, aż po możliwość zmiany języka).

Skąd decyzja o takich zmianach?
Do tej pory blog ten odnotował około 6,500 odsłon przy zaledwie 9 wpisach! Uważam to za świetny wynik.
Jednak sam blog nie spełnia moich oczekiwań pod względem niezależności i funkcjonalności, dlatego otrzyma on nowe życie. Jak tylko blog ruszy na nowo obiecuję o tym poinformować tu i ówdzie. Trzymajcie kciuki!!!

Mystic Dusk recognized by multiple outlets

In just five months, this one photo has received more recognition than I could have expected.

Beyond the publication in a 2014 calendar, this photo has been awarded by two Polish leading photographic magazines, Foto-Kurier and Digital Camera Polska. It also won the title of “Photo of the Day” on Polish portal Flog.pl and international Photo.net.

Taken during a small autumn photographic tour with my friends, the subject of the photo is the first Polish Gypsy Cob stallion, who was then a yearling. His full name is Hermits Mystic Dusk. He is stationed in Welsh Ponies and Cobs Stud ‘Anapon’. MD is amazing horse not only because of his breed but also because of his unusual coat colour – a spotted buckskin with beautiful blue eyes.

What makes this photo so special? Honestly, I have no idea!
This “shot” was pure luck. The sentimental nature of my photos doesn’t allow me the opportunity to assess them objectively. Nevertheless, I’m very grateful that this photo has received such appreciation from across the world.
Who knows, maybe Mystuc Dusk will find also place on some cover – fingers crossed : )

 

__________________________________________

W ciągu zaledwie 5 miesięcy zdjęcie to zdobyło wiele wyróżnień.

Poza publikacją w autorskim kalendarzu na 2014 rok, zostało nagrodzone przez dwa Polskie czołowe magazyny fotograficzne: Foto-Kurier i Digital Camera Polska. Zdobyło ono także tytuł “Zdjęcia Dnia” na polskim portalu Flog.pl i międzynarodowym Photo.net.

 

Zostało ono wykonane podczas małego jesiennego pleneru wraz z moimi przyjaciółmi. Zdjęcie przedstawia pierwszego w Polsce ogiera rasy Gypsy Cob (wtedy w wieku 1 roku), stacjonującego w hodowli kuców walijskich i cobów Anapon. Jest on niezwykłym koniem nie tylko ze względu na swoją rasę, ale także z powodu dość nietypowej maści u koni tej rasy: jelenio tarantowaty o wspaniałych jasnoniebieskich oczach.

Co czyni to zdjęcie wyjątkowym? Szczerze mówiąc nie mam pojęcia!
Ten “strzał” był czystym fartem, a sentymentalny stosunek do własnych zdjęć nie daje mi możliwości obiektywnej ich oceny. Mimo to bardzo ciesze się, że cieszy się ono takim uznaniem.
Kto wie, może Mystic Dusk doczeka się jeszcze miejsca na okładce – trzymamy kciuki : )

 

Dartmoor National Park

This is one of those places that I can call “my place”.
First time I came to Dartmoor National Park during my first visit to England (April 2012). On a trip to a place which later turned out to be my sanctuary took me My Love.
Dartmoor is one of the few still wild areas in Great Britain. Austerity and wildness of this place attracts every day a lot of tourists. Of course, there is no denying that one of the main “attractions” here are the herds of wild ponies.

What captivated me in this place?
Answer know anyone who even once visited this place. His austere landscape is something extremely contrasting with the rest of the landscape of England. Stretching to the horizon hills and valleys covered with wild vegetation and “mounds” of stones – this view is a truly unusual and perhaps that’s why so extraordinary. This place seems to be extremely inhospitable, but entering into the Dartmoor area we can meet many kind of birds, as well mammals such as foxes, badgers, deer. Ubiquitous are here also cows, sheep and of course horses breeding on this moors by local breeders. It is hard to meet them. Moving on the roads on Dartmoor are is necessary caution because it is easy to find these animals walking middle of the road. These animals are accustomed to the traffic and don’t care about that so only patience helps sometimes cross roads full of animals. Dartmoor has many small towns – very pretty and climatic! There also the view of a group of ponies in the cemetery or cows next to café is not unusual. Sometimes during inclement weather it is not easy to find them because they protect themselves in the bush but in sunny days they are everywhere and the largest groups can meet on carparks where they are awaiting for some delicacies from tourists who love to feed them.

 

What allows all animals to live in such freedom? This National Park has been divided – areas are separated by typical in England stone fences and on road are installed cattle grids. How breeders differentiate their own animals? It’s very simple – horses are marking by signs on the skin, in cattle using earring and sheep are labeled using paint. Every year are organized animals drive which aims to separate the grown-up already foals, calves and lambs from the herd.
Being the first time in this place, I was amazed at how horses can enjoy the freedom and just a walk everywhere! But what is the most unique thing in the English National Parks and wildlife areas called “moor”!

When visiting this place?
This park is amazing at any time of year, day by day by changing its landscape. Spring bloom stretches of yellow bushes and in herds are many foals that I adore! Summer is a wonderful time to take a blanket, a book or picnic set and spend day oudoor. Autumn pleases the eye an incredible palette of colors offered by the moors full of heaths. In winter, this is one of the few places in southern England where you can see snow or frost.

 

A few facts.
Dartmoor National Park was established in 1951 and covers an area of ​​953 square kilometres. It is located on the Cornish peninsula, from north of Plymouth in Devon. The highest summit is Willhays 621 m (2,037 ft) above sea level. In the park there are numerous historic objects: from prehistoric through the prison of Napoleon to modern quarries. The area is poor in flora, due to the harsh climate. Heavy rains, cold winters and strong winds allowed the development of the vegetation in the form of heaths and bogs, only in a few valleys we can find some bushes and trees. Characteristic landscape of Dartmoor are also domed hills with stones and rocks on top.

Often visitors this area called Dartmoor Ponies all encountered ponies. Unfortunately, many of these ponies are not pure Dartmoor Ponies. The first and easiest characteristic to identify which horses are this breed is a piebald coat – being seen quite frequently in ponies in the Park but inadmissible with pure Dartmoor Hill Pony breed. Another feature is height – lowest can be 114cm and the highest not more than 125cm. Dartmoor Ponies are also relatively proportioned.
Dartmoor Ponies are undoubtedly showcase of Dartmoor National Park. They are one of the nine native breeds of English ponies.
“History of Dartmoor Pony is very confusing. The region in which the lived was easily accessible form the land and from the sea, what meant that they were crossed with many breeds. During the growth of the industrial revolution Dartmoor Ponies were crossed with Shetland Ponies what contributed to creation ponies used to work in the mines. As a result of these long effort this breed almost disappeared. Salvation of the breed managed by a cross with Welsh Mountain Pony, Fell Pony and Polo Pony. Great impact on the reconstruction of this breed had Arabian stallion Dwarka born in 1922 and his son Leat.
During World War II on the moors were arranged polygons what once again contributed to the extinction almost entirely these ponies. In 1942-1943 to registration was reported only 2 stallions and 12 mares. Fortunately, thanks to the lovers of this breed again managed to save them.
In  Dartmoor breed all colors are acceptable except painted, but the most favored are bay, black nad seal brown.
The turbulent history of this breed resulted in a breed of ponies characterized with the Welsh Ponies the greatest elegance by what has become a good show pony. Dartmoor Pony is a great horse for children and also works well in harness. They are good jumping animals and thanks to good shoulder construction for which affect of evolution had the environment in which they live, their movement is low, long, and economic. They have a proportionate body and compact figure. They are characterized by a beautiful head, muscular neck, which is adorned with a thick mane, well-muscled and well-connected back and strong legs. Their height does not exceed 125cm.” (excerpt from the article written by me: Ponies from the moors-Koń Polski 1/2013).

 
On the photos: from the left side typical Dartmoor Hill Pony, ond the rirht Shetland Pony.

So why we can meet many other ponies? In The Park also we can meet Shetland Ponies which are also well-adapted to living in hard conditions, which are characterized by a stocky body, short legs and relatively large heads. Through their presence and migration, herds have the opportunity to cross each other. Knowing the areas of Dartmoor easy to figure out where to find which ponies. The largest group of Dartmoor Ponies you can meet near entrances form Newton Abbot, the biggest concentration of Shetlands we can find from the Tavistock side.

So if ever come you to England I encourage you to visit this unique place!

__________________________________________

Jest to jedno z tych miejsc, które nazwać mogę „swoim miejscem”.
Do Parku Narodowego Dartmoor pierwszy raz trafiłam już podczas mojej pierwszej wizyty w Anglii (kwiecień 2012). Na wycieczkę do miejsca, które później okazało się moim azylem zabrała mnie Moja Druga Połowa.
Dartmoor jest jednym z niewielu wciąż dzikich obszarów na terenie Wielkiej Brytanii. Surowość i dzikość tego miejsca ściąga każdego dnia dziesiątki turystów. Oczywiście, nie da się ukryć, że jedną z najważniejszych „atrakcji” tego miejsca są stada dziko żyjących kuców.

Co zauroczyło mnie w tym miejscu?
Odpowiedź zna każdy kto chociaż raz odwiedził to miejsce. Jego surowy krajobraz jest czymś niezwykle kontrastującym z pozostałym krajobrazem Anglii. Ciągnące się po horyzont wzniesienia i doliny pokryte dziką roślinnością i „kopcami” kamieni to widok iście nietypowy i być może dzięki temu tak niezwykły. Miejsce sprawia wrażenie niezwykle niegościnnego, jednak zagłębiając się w obszar Dartmoor spotkać można wiele gatunków ptaków, a także ssaków takich jak lisy, borsuki, jelenie. Wszechobecne są tutaj także krowy, owce i oczywiście konie hodowane w półdzikim stanie przez okolicznych mieszkańców. Trudno ich nie zauważyć. Przemieszczając się drogami po terenie Dartmoor potrzebna jest niezwykła ostrożność ponieważ łatwo natrafić można na całe grupy tych zwierząt spacerujących środkiem drogi. Zwierzęta te przyzwyczajone do ruchu drogowego nie przejmują się samochodami i jedynie cierpliwość pozwala czasem pokonać zastawioną zwierzętami drogę. Dartmoor poprzecinane jest wieloma małymi miasteczkami – niezwykle urodziwymi i klimatycznymi! Tam także widok grupki kuców na cmentarzu, czy krów pod kawiarenką nie jest niczym niezwykłym. W czasie niepogody niełatwo je znaleźć ponieważ chronią się w buszu, natomiast w słoneczne dni „wyrastają” jak grzyby po deszczu a ich największe skupiska spotkać można na parkingach gdzie wyczekują przysmaków od turystów, którzy uwielbiają je dokarmiać.

Co pozwala tym wszystkim zwierzętom na życie w takiej swobodzie? Pomimo iż jest to Park Narodowy jest on podzielony – co jakiś czas krajobraz przecinają typowe dla angielskiego krajobrazu kamienne ogrodzenia, a na drogach zainstalowane szerokie kraty (zwane cattle grids), których żadne zwierze nie odważy się przekroczyć z obawy przed utknięciem. Jak hodowcy rozróżniają swoje zwierzęta? To bardzo proste – u koni stosuje się palenia, u bydła kolczyki a owce znakuje się za pomocą farby (każdy hodowca ma przypisany sobie kolor). Co roku organizowane są spędy tych zwierząt co ma na celu oddzielenie odchowanych już źrebiąt od stada.
Sama będąc pierwszy raz w tym miejscu byłam zdziwiona jak konie mogą cieszyć się taką swobodą i po prostu wszędzie sobie chodzić?! Ale właśnie to jest rzecz najbardziej wyjątkowa w angielskich Parkach Narodowych i dzikich obszarach zwanymi „moor”.

Kiedy do Dartmoor?
Park ten jest niesamowity o każdej porze roku, z dnia na dzień zmieniając swój krajobraz. Wiosną kwitną połacie żółtych krzewów a w stadach pojawia się wiele źrebaków, które ubóstwiam! Lato to cudowny czas na to, by po prostu zabrać koc, książkę lub zestaw piknikowy i spędzić cały dzień wygrzewając się na słońcu, którego żaru nie czuć dzięki prawie zawsze obecnemu wiatrowi. Jesień cieszy oczy niesamowitą paletą kolorów jaką dają wrzosowiska. Zimą natomiast jest to jedno z niewielu miejsc w południowej Anglii gdzie zobaczyć można śnieg czy szron.

 

Kilka faktów.
Park Narodowy Dartmoor założony został w 1951 roku i obejmuje powierzchnię 953 km². Znajduje się on na Półwyspie Kornwalijskim, na północ od Plymouth w hrabstwie Devon. Najwyższym wzniesieniem jest High Willhays (621 m.n.p.m.). Na terenie parku znajdują się liczne obiekty zabytkowe: od prehistorycznych, przez więzienia Napoleona aż do współczesnych kamieniołomów. Teren ten ubogi jest w roślinność, ze względu na surowy klimat. Obfite deszcze, srogie zimy i silne wiatry pozwoliły na rozwinięcie się roślinności w formie wrzosowisk i torfowisk, tylko w nielicznych dolinach i załamaniach terenu znaleźć można większe krzewy i drzewa. Charakterystycznymi dla krajobrazu Dartmoor są także kopulaste wzgórza na szczycie których często znajdują skupiska kamieni i skał.

 

Często odwiedzający te tereny nazywają wszystkie napotkane kuce Dartmoorczykami. Niestety wiele z tych kuców to nie Kuce Dartmoor. Pierwszą i najłatwiejszą cechą do rozpoznania osobników nie będących przedstawicielami tej rasy jest maść srokata – widywana dość często u kuców na terenie Parku, ale niedopuszczalna u rasowych Kuców Dartmoor. Kolejną kwestią jest ich wzrost. Najniższe osobniki mogą mieć 114cm a najwyższe ok. 125cm. Kuce Dartmoor są także stosunkowo proporcjonalnie zbudowane.
Kuce Dartmoor bez wątpienia są wizytówką Parku Narodowego Dartmoor. Są one jedną spośród dziewięciu rodzimych ras kuców Anglii.
Historia kuca dartmoor jest bardzo burzliwa. Kraina w której żyły była łatwo dostępna zarówno od strony lądu jak i od morza, co sprawiło, że były one krzyżowane z wieloma rasami. U szczytu rewolucji przemysłowej zaczęto krzyżować kuce dartmoor z szetlandami, co przyczyniło się do powstania kuców wykorzystywanych do pracy w kopalniach. Na skutek tych wieloletnich działań rasa ta prawie zanikła. Ocalenie tej rasy udało się dzięki krzyżówkom z welsh mountain pony, fell i polo pony. Wielki wpływ na odtworzenie tej rasy miał arabski ogier Dwarka urodzony w 1922r. oraz jego syn Leat.
W czasie II wojny światowej na wrzosowiskach urządzano poligony, co po raz kolejny przyczyniło się do wymarcia niemalże całkowicie tych kuców. W latach 1942-1943 do rejestracji zgłoszono tylko 2 ogiery i 12 klaczy. Na szczęście dzięki zwolennikom tej rasy ponownie udało się je ocalić.
U kuców dartmoor dopuszczalne są wszystkie maści poza srokatymi, lecz najbardziej faworyzowanymi są gniade, skarogniade i kare.
Burzliwa historia tej rasy dała w efekcie rasę kuców odznaczających się wraz z welshami największą elegancją przez co stał się kucem pokazowym. Jest świetnym wierzchowcem dla dzieci i doskonale współpracuje również w zaprzęgu. Są to bardzo skoczne zwierzęta, a dzięki dobrej budowie łopatki, na której ewolucję miało wpływ środowisko w jakim żyją ich chody są niskie, długie i ekonomiczne. Mają proporcjonalną budowę i zwartą sylwetkę. Odznacza się piękną głową, muskularną szyją, którą zdobi gęsta grzywa, doskonale umięśnionym i dobrze związanym grzbietem oraz mocnymi nogami z krótkimi nadpęciami.
Ich wysokość nie przekracza 125cm. (fragment artykułu mojego autorstwa: Kuce z wrzosowisk -Koń Polski 1/2013)

 
Na zdjęciach: od lewej typowy Kuc Dartmoor, od prawej Kuce Szetlandzkie.

Skąd zatem pozostałe kuce? Na terenie Parku spotyka się również stada Kucyków Szetlandzki również doskonale przystosowanych do życia w trudnych warunkach, które charakteryzują się krępym ciałem, krótkimi nogami i stosunkowo dużymi głowami. Przez ich obecność i migracje, stada mają możliwość krzyżowania się miedzy sobą. Znając tereny Dartmoor łatwo się połapać, gdzie znaleźć jakie kuce. Największe grupy Kuców Dartmoor spotkać można przy wjeździe od Newton Abbot, natomiast największe skupiska Szetlandów znaleźć można od strony Tavistock.

Więc jeśli kiedykolwiek odwiedzicie Anglię zachęcam również do wizyty w tym niezwykłym miejscu jakim jest Park Narodowy Dartmoor!

Ciuciu – a horse which should be born as a dog.

During my photographic travels I meet many interesting people and horses. Here are a few words about one of them.

Since the series publications about horse’s tricks in Polish magazine “Koń Polski” by Blanka Satora and Paulina Wierzgacz, where Ciuciu and Friesian stallion Gerke v.d. Louisa Hoeve were main stars, I wanted to know this amazing little boy. Thank to Blanka’s kindness some day it happened possible, what in later time resulted in a lot of photographic sessions.

Ciuciu is a horse which can’t be mistaking with any other. This 7 years old Falabella stallion 55 cm tall and weighing 67 kg already has an extremely long list of fans, who spoil he by Holiday Cards, drawings, colorful headcollars and blankets sewn to order  : )
He owes his comical (disproportionate) look not only this that he is representative of the smallest breeds of horses but also his medical disorder that is dwarfism.
He is one of the three “sons” of Blanka Satora. Although his “brothers” are big P.R.E. stallions that without a doubt Ciuciu is a boss here! Despite its compact dimensions lies in him the stallion of extraordinary temperament which in spring time is bursting with testosterone. Every day he lives with his flock of sheep where he takes the place of alpha male  : )

Despite his truly stallion’s nature he also has other face – Ciuciu deprived of the presence of potential competitors or the object of courtship becomes real “teddy bear“! He could replace many pets.
Many times I also was a witnessed how this extraordinary horse at the sight of delicacies without issuing any commands just “gives a paw”. Is easy for him to also sit or stand on two legs – of course, only in exchange for an award  : ) It is also a great cosset!

Ciuciu due to his small size often travels in the backseat of a car – despite fears,  he withstand these trips very well and peacefully often becoming an incredible attraction “on way”.
Ciuciu is also a star in the true sense of this word. Along with the other Blanka’s horses gives numerous shows where he collects the most applause and scores of new fans.

What event in the lead role of Ciuciu the deeply etched in my memory?
After completion of one of our sessions he decided to accompany us during dinner going into the kitchen through the open door from the garden. Our surprise aroused calm and composure this little one in a new place full of unusual things. The behavior of this little superstar gave an illusion, like he always lived in the house! He made us feel so amazing that our evening was prolonged for the one more session at home which was published and described in Polish magazine “Świat Koni” 1/2014.

I’m glad I was able to get to know so well this audience favorite which is the tiny horse with a great spirit. I hope so that in the future to my dreamed herd of horses will join a stallion like him!

__________________________________________

Podczas swoich fotograficznych wojaży poznaje wiele ciekawych ludzi i koni. Oto kilka słów o jednym z nich.

Od czasu publikacji serii końskich sztuczek na łamach Konia Polskiego autorstwa Blanki Satory i Pauliny Wierzgasz, w których Ciuciu wraz z ogierem fryzyjskim Gerke v.d. Louisa Hoeve byli głównymi bohaterami, pragnęłam poznać tego niezwykłego malca. Dzięki uprzejmości Blanki pewnego dnia się to udało, co w późniejszym czasie zaowocowało w jeszcze wiele wspólnych sesji.

Ciuciu to koń, którego nie można pomylić z żadnym innym. Ten siedmioletni ogier rasy Falabella o wzroście 55cm i wadze 67kg ma już niezwykle długą listę fanów, którzy rozpieszczają go świątecznymi kartkami, rysunkami, kolorowymi kantarkami i derkami szytymi na zamówienie  : )
Swój komiczny (nieproporcjonalny) wygląd „zawdzięcza” nie tylko temu iż jest przedstawicielem najmniejszej rasy wśród koni, ale także schorzeniu jakim jest karłowatość.
Jest on jednym z trzech „synków” Blanki Satory. Mimo iż jego „bracia” to potężne ogiery P.R.E. to bez wątpienia Ciuciu jest tu szefem! Pomimo niewielkich gabarytów drzemie w nim ogier o niezwykłym temperamencie, który wiosną aż kipi testosteronem. Na co dzień mieszka on ze stadem owiec, gdzie zajmuje miejsce samca alfa  : )

Pomimo jego iście ogierzej natury ma on także swoje drugie oblicze – Ciuciu pozbawiony obecności potencjalnych konkurentów lub obiektu zalotów staje się niesamowitym pluszakiem! Mógłby bez wątpienia zastąpić niejednego domowego pupila.
Nieraz byłam świadkiem jak ten niezwykły koń na widok przysmaków bez wydawania żadnej komendy „podaje łapę”. Bez trudu przychodzi mu też siadanie czy stawanie na dwóch nogach – oczywiście tylko w zamian za nagrodę  : ) Jest on też wielkim pieszczochem.

Ciuciu ze względu na swoje niewielkie gabaryty często podróżuje na tylnym siedzeniu samochodu – wbrew obawom znosi on te podróże niezwykle dobrze i spokojnie, równie często stając się niebywałą atrakcją „na trasie”.
Ciuciu jest też gwiazdą w prawdziwym znaczeniu tego słowa. Wraz z pozostałymi końmi Blanki daje liczne pokazy, na których to on zbiera najwięcej owacji i zdobywa nowych miłośników.

Jakie wydarzenie w głównej roli z Ciuciem najgłębiej utkwiło mi w pamięci?
Po zakończeniu jednej z naszych sesji Ciuciu postanowił towarzyszyć nam podczas kolacji wchodząc do kuchni przez uchylone drzwi od ogrodu. Nasze zaskoczenie wzbudził spokój i opanowanie tego malca w nowym miejscu pełnym nietypowych rzeczy. Zachowanie tego małego gwiazdora dawało złudzenie, jakby od zawsze mieszkał w domu! Wywarł na nas tak niesamowite wrażenie, że nasz wieczór przedłużył się jeszcze o sesję w domu, która opublikowana i opisana została w styczniowym numerze „Świata Koni” (2014).

Ciesze się, że udało mi się poznać tak dobrze ulubieńca publiczności jakim jest ten malutki koń o wielkim duchu. Mam też nadzieję, że w przyszłości do mojego wymarzonego stada koni dołączył taki ogier jak on!

Me & Ciuciu  : )

Review of 2013

The past 2013 was a extremely interesting and fruitful year. The inspiration for my review of 2013 was a summary of last year on the blog which belongs to Alicja Zmysłowska.
——————————————————————-
Ubiegły 2013 rok był niezwykle ciekawym i owocnym rokiem. Inspiracją do stworzenia mojego przeglądu 2013 było podsumowanie ubiegłego już roku na blogu Alicji Zmysłowskiej.

1. Shire Horse Show in Peterborough

At the beginning of this year we had the opportunity to visit the largest show with Shire horses organized every year in Peterborough. Thanks the accreditation we could watch everything from the backstage, as well make new friends.
——————————————————————-
Z początkiem roku udało się Nam dotrzeć na największą wystawę koni Shire trwającą 3 dni, organizowaną co roku w Peterborough. Dzięki akredytacji mieliśmy możliwość oglądania wszystkiego od zaplecza, a także nawiązać nowe znajomości, które zaowocowały w późniejszym czasie.

2. Back to painting

With more than the usual amount of free time at the beginning 2013 I had the opportunity to reach for the brushes again after many years. Let’s hope that the free time yet return!
——————————————————————-
Dzięki większej niż zwykle ilości wolnego czasu początkiem 2013 miałam możliwość znowu sięgnąć po pędzle po wielu latach przerwy. Miejmy nadzieje, że wolne chwile jeszcze powrócą!

3. Trip to Spain

One of the few trips this year (compared with 2012) was a quick visit in Spain which proved to be a big defeat because of prevailing weather there: wind, incessant rain and at the day of departure even a snow! Despite the defeat which was revocation several promising photo session, we managed to visit our friends from Yeguada Paco Marti and feast your eyes their wonderful golden PRE horses (Andalusians).
——————————————————————-
Jedną z niewielu wycieczek w tym roku (w porównaniu z rokiem 2012) była szybka wizyta w Hiszpanii, która okazała się wielką porażką z powodu panującej tam pogody: wiatr, nieustający deszcz, a w dzień wjazdu nawet i śnieg! Mimo porażki, którą było odwołanie kilku dobrze zapowiadających się sesji, udało się Nam odwiedzić przyjaciół z Yeguada Paco Marti i nacieszyć oczy tamtejszymi cudownymi złotymi PRE (Andaluzjami).

4. Photographic workshops in Moscow
One of the most interesting events of the past year were photographic workshops in Moscow which I had the honor to lead. This is my first workshop with such a large number of participants and models. Special thanks to Yulia and Daria through which it has been possible. However, this topic deserves a separate post.
——————————————————————-
Jednym z najciekawszych wydarzeń minionego roku były warsztaty w Moskwie, które miałam zaszczyt poprowadzić. To moje pierwsze warsztaty z tak dużą liczbą uczestników i modeli. Szczególne podziękowania należą się Julii i Darii, dzięki którym to się udało. Jednak ten temat zasługuje na osobny post.

5. New in family

Late spring to the still modest photographic family joined a new fisheye lens Samyang 8mm.
——————————————————————-
Późną wiosną do grona mojej jeszcze skromnej rodzinki fotograficznej dołączył obiektyw fisheye Samyang 8mm.

6. PhotoTour in UK

During 2013, I also wasable to joint to photographic tour in the UK with photographers from different countries such as Italy, England, Netherlands, Portugal.
——————————————————————-
W trakcie roku 2013 udało mi się także zaliczyć wspólny objazd fotograficzny po UK wraz z fotografami z różnych krajów takich jak Włochy, Anglia, Holandia, Portugalia.

7. Karolina in UK

It is also worth mentioning a visit of Karolina in the UK in June last year (about which I have already written). It was a very nice time, full of travel, sightseeing, and of course horse photos.
——————————————————————-
Warto wspomnieć również wizytę Karoliny w UK w czerwcu ubiegłego roku (o którym już powstał wpis). Był to niezwykle miło spędzony czas, pełen podróży, zwiedzania i oczywiście końskich zdjęć.

8. Trip to Scotland

Jedyną w ciągu całego roku wycieczką niewiążącą się z fotografią koni był kilkudniowy wyjazd do Szkocji. Piękne widoki, campingi na dziko i grilowane jedzenie to to co najgłębiej zapadło w pamięć.
——————————————————————-
A few days trip to Scotland was one and only trip during the all year which wasn’t related to photography of horses. Beautiful views, camping in the wild and grilled food is what most deeply stay in my memory.

9. Stay in the UK

Year 2013 was the year which I spent in the UK – a country of thousands horse lovers. Permanently etched in my heart to places such as Dartmoor or Exmoor – scenic national parks where you can meet herd of horses in wild. I also could meet a lot of great English traditions.
——————————————————————-
Rok 2013 był dla mnie rokiem spędzonym w Wielkiej Brytanii – kraju tysięcy miłośników koni. Na stałe w me serce wpisały się miejsca takie jak Dartmoor czy Exmoor – malownicze parki narodowe, w których na każdym kroku można było spotkać dziko żyjące stada koni. Mogłam również poznać wiele wspaniałych angielskich tradycji.

10. New friends

Stay in UK gave me a chance to meet many wonderful people and opportunities for shooting many extraordinary horses.
——————————————————————-
Pobyt na Wyspach dał mi szanse poznania wielu wspaniałych ludzi i możliwości fotografowania wielu niezwykłych koni.

11. Holidays in Poland

We spent our summer holidays in our country. 3 week stay allowed to visit some of the beautiful places and organize some wonderful sessions about which are also going to write. In addition to great sessions managed to visit some interesting places such as Malbork and Drahim Castles, The Hel Peninsula and beautiful lakes in Drawsko Pomorskie.
——————————————————————-
Wakacje roku 2013 spędziliśmy w naszej ojczyźnie. 3 tygodniowy pobyt pozwolił na wizytę w kilku pięknych miejscach i zorganizowaniu kilku cudownych sesji, o których także zamierzam napisać. Poza pięknymi sesjami udało się odwiedzić kilka ciekawych miejsc takich jak Zamek Malbork czy Drahim, Mierzeje Helską czy przepiękne jeziora w Drawsku Pomorskim.

12. McCartney Stud

Without hesitation I can say that it was a year of Gypsy Cobs. The love for these horses inculcate with me my friends, which now I call a family – Julie i Stephen McCartney. Thanks to the possibility of living in their wonderful stud and several months of working with these wonderful horses I became a big fan of them. This breed is not only extremely beautiful but also these are animals incredible gentleness and strength. And the owners are people which I would like to meet every day – full of passion and of love, willing to give a lot, just people with a big heart! (About McCartney Stud also I will write a post).
——————————————————————-
Bez zawahania mogę stwierdzić, że był to rok Gypsy Cobów. Miłość do tych koni zaszczepili we mnie przyjaciele, których już teraz nazywam rodziną – Julie i Stephen McCartney. Dzięki możliwości mieszkania w ich cudownej stadninie oraz kilkumiesięcznej pracy z tymi wspaniałymi końmi zostałam ich wielką fanką. To konie nie tylko niezwykle piękne ale także stworzenia o niesamowitej łagodności i wytrzymałości. Zaś sami ich właściciele to ludzie, jakich chciałoby się spotykać każdego dnia – pełni pasji i miłości, gotowi oddać wiele, po prostu ludzie o wielkimi sercu! (O nich także powstanie osobny post).

13. Sessions with Blanka

There’s no denying that a strong influence on the flowering of my portfolio from 2013 was cooperation with Blanka Satora and her 3 great stallions (PRE Armas Avellano, PRE Escudero VII and Falabella Ciuciu) for which I am very grateful to her.
——————————————————————-
Nie da się ukryć, że spory wpływ na rozkwit mojego portfolio z 2013 miały liczne sesje z Blanką Satorą i jej wspaniałymi 3 ogierami (PRE Armas Avellano, PRE Escudero VII i Falabella Ciuciu), za co jestem jej bardzo wdzięczna.

14. Autumn trip

A longer visit to Poland due to my thesis and final exam allowed to organize a small phototrip. It was nothing in comparison the ongoing sometimes 1-2 weeks photographic tours, nevertheless, these four days were extremely generous in the amount of endorphins and taken pictures.
——————————————————————-
Dłuższa wizyta w Polsce spowodowana moją pracą dyplomową i obroną pozwoliła na zorganizowanie małego tripu fotograficznego. Był on niczym do trwających nieraz 1-2 tygodnie podróży fotograficznych, jednak mimo to te 4 dni były niezwykle obfite w ilość endorfin i wykonanych zdjęć.

 

15. Removal from UK

The end of 2013 is unfortunately sad farewell to England. However here remained places and people to which I will return.
——————————————————————-
Koniec roku 2013 to niestety przykre pożegnanie z Anglią. Pozostały tam jednak miejsca i ludzie do których będę wracać.

16. Publications and interviews

This year was extremely productive in all kinds of publications, articles, covers, cooperation extended by magazines from different countries. But I’m most proud because of  first interviews with me: for photographic magazine Foto-Kurier and for Australian Baroque Horse Magazine.
——————————————————————-
Rok ten był niezwykle owocny we wszelkiego rodzaju publikacje, artykuły, liczne okładki, współpracę poszerzoną o magazyny z różnych krajów. Jednak najbardziej jestem dumna z pierwszych wywiadów przeprowadzonych ze mną: dla polskiego magazynu fotograficznego Foto-Kurier oraz dla australijskiego Baroque Horse Magazine.

  

17. Favourite photos

Concluding summary 2013 I wish to share my favorite pictures taken during this year which I did put to post yet.
——————————————————————-
Kończąc podsumowanie roku 2013 pragnę podzielić się moimi ulubionymi zdjęciami wykonanymi podczas tego roku, których jeszcze nie dodałam podczas wpisu.

 

Spanish Riding Shool performed by Blanka Satora

There are places about which we hear a beautiful stories, which images take our breath away. For a long time I dreamed to go to one of these places. Thanks to the willingness and commitment of Blanka Satora – owner of three amazing stallions, it became possible!
From a long time we had planned a photo session with elements of the Spanish Riding School but always background wasn’t good enough. Word for word in 5 minutes we decided than at the earliest opportunity we will take horses to closed quarry near Bolesławiec.

Making sure that the weather will be sunny during planned day and we packed horses into the trailer… and the car. In trailer took place two magnificent Andalusian stallions Escudero VII and Armas Avellano. Because there wasn’t enough space for a third model, he took place in the car. Ciuciu is created to travel by 1st class! He made ​​a trip dozing and yawning on my lap in the back seat. It was a very nice journey!

After a two-hour journey we arrived at the destination. This what appeared my eyes exceeded my expectations! Gentle hills piled with white ‘sand’ which proved to be clayey substance, at the foot of it the fabulous turquoise lake – I was so very excited!
Wasting no more time we unpacked the horses. The first was gray Escudero – Blanka tried ‘in hand’ a few challenging elements of SRS like Cabriola or Corveta.

Following the Spanish atmosphere showed up Blanka’s friend Klaudia giving us a show of improvisational Flamenco. We were able to achieve a few shots of Montando la grupa – ride on the rump typical in Spain.

After Escudero was time for the biggest star Ciuciu. Although that his repertoire consists only of sitting, lying and Jambette, he is a favorite of the audience during the shows, which Blanka gives on sporting and cultural events related with horses.

In the rays of the low sun on the shores of the turquoise lake married couple had also some photo session. They were stunned when from among the bushes came a Blanka with white, looks like a unicorn, long-haired stallion. Fable continued when Avellano Armas ran lightly on the shore, throwing her shining mane and hooves splashing ‘white sand’.

Using the last rays of the sun girls jumped in to some other creations. Blanka succumbing to the allure of the place sank with Armas in the enchanted pond creating another, a different story during a session of those day.

It was a great day, which hasn’t been without difficulty, surprises, and considerable costs of the entire photo session, but a visit in a place so exotic as the Polish landscape will certainly fallen deeply into my memory as one of the most interesting sessions.

More photos from this session www.photo-equine.com

_______________________________________________

Są takie miejsca o których słyszy się piękne opowieści, których zdjęcia zapierają dech. Od dawna marzyłam by pojechać do jednego z takich miejsc. Dzięki chęciom i zaangażowaniu Blanki Satory – właścicielki trzech wspaniałych ogierów stało się to możliwe!

Już od dawna planowałyśmy wspólnie zdjęcia z elementami Hiszpańskiej Szkoły Jazdy lecz zawsze tło było ‘nie takie’. Od słowa do słowa, w 5 minut padła decyzja, że przy najbliższej okazji pakujemy konie i jedziemy do zamkniętego kamieniołomu w okolicach Bolesławca.
Upewniając się, że pogoda planowanego dnia będzie słoneczna spakowałyśmy konie do przyczepy… i samochodu. W bukmanie zajęły miejsce dwa wspaniałe ogiery andaluzyjskie Escudero VII i Armas Avellano. Jako, że miejsca ‘na tyłach’ zabrakło trzeci z modeli zajął miejsce w samochodzie. Ciuciu stworzony do podróży 1wszą klasą podróż odbył drzemiąc pół drogi na moich kolanach na tylnym siedzeniu. Przesympatyczna podróż!

Po 2 godzinnej podróży dotarłyśmy na miejsce. To co ukazało się mym oczom przerosło moje oczekiwania! Delikatne wzgórze usypane z białego ‘piasku’ który okazał się gliniastą substancją, a u jego podnóży bajkowe turkusowe jeziorko – ekscytacja sięgnęła zenitu!
Nie tracąc czasu wypakowałyśmy konie. Na pierwszy ogień poszedł siwy Escudero, z którym w dłoni Blanka próbowała kilka niełatwych elementów z HSJ takimi jak Cabriola czy Corvet.

Idąc za Hiszpańskim klimatem przed obiektywem pojawiła się także przyjaciółka Blanki – Klaudia dając nam popis improwizacyjnego Flamenco. Udało się nam także zrealizować kilka ujęć z Montando la grupa – Jazda na zadzie typowa w Hiszpanii.

Po Escudero nadszedł czas na największą gwiazdę czyli Ciuciu. Mimo iż w repertuar Ciucia wchodzi tylko siedzenie, leżenie i Jambette jest on zdecydowanie ulubieńcem publiczności podczas pokazów, jakie Blanka daje na różnego rodzaju wydarzeniach sportowych i kulturalnych związanymi z końmi.

W promieniach niskiego już słońca nad brzegiem turkusowego jeziorka sesje miała także para młoda, która oniemiała gdy z pośród zarośli wyłoniła się Blanka w dłoni trzymając wyglądającego jak jednorożec białego, długowłosego ogiera. Bajka trwała, gdy Armas Avellano biegał beztrosko po brzegu, zarzucając swą świetlistą grzywą i kopytami rozbryzgując ‘biały piasek’.

Czerpiąc z ostatnich promieni słońca dziewczyny wskoczyły w nieco inne kreacje. Blanka ulegając urokowi tego miejsca zanurzyła się wraz z Armasem w zaczarowanym stawiku tworząc kolejną, inną historię podczas sesji z tego dnia.

To był wspaniały dzień, który nie obył się oczywiście bez trudności, niespodzianek i niemałych kosztów całej sesji, mimo to wizyta w miejscu jakże egzotycznym jak na polski krajobraz będzie z pewnością zapadła mi głęboko w pamięć jako jedna z najciekawszych sesji.

Więcej zdjęć z tej sesji www.photo-equine.com

Folkert

Shooting so many horses it would be difficult to not have their favorites.
One of them is Welsh Pony (section A) stallion Folkert.

He is one of the mascots in Town’s Stable in Żywiec (Mini zoo) but back to the time I remember him when he was in other stable next to Old Caste in the same town. He had been my childhood dream. Our roads crossed when I met a group of volunteers working there – Ania, Kejt i Kala whom I owe a lot of great moments in this stable.
Fokert always knew how to pose. He ran on paddock on order, he threw flirtatiously his long, white mane, always posed with ears pointing forward looking in the direction indicated him. The fact that the stable is located in the park allowed for frequent walks with our model. Park in Żywiec was named one of the most beautiful parks, it is no surprise – stone bridges, well-maintained streets, whole range of rare species of trees, spring flowering shrubs. White long-haired pony and old park – what more could I want!

Thank this pony I have gained first fans of my photos. He appears in my photos from the very beginning of my photographic adventures. In web many people were called his ‘a small andalusian’. Also my first publications were with his image. To date he appeared twice on covers, also on posters, on photos published inside not only equine magazines. Thanks his photos, I managed to also win two photographic competitions.

   

This pony is not only a great model but excellent horse for everybody as well! Despite the fact that he is a stallion he is wonderful pony for children, with very calm and submissive nature. Who met him considered him as a horse with ideal character. All his traits made that this pony took over my heart! Unfortunately, our roads cross less often because of I’m away from my hometown and team worked in stable changed as well. However, I hope that I will have more the opportunity to photograph this amazing pony!

_______________________________________________

Fotografując tak wiele koni trudno byłoby nie mieć swoich faworytów.
Jednym z nich jest ogier walijski (sekcja A) Folkert.

Jest on jedną z maskotek Miejskiej Stajni w Żywcu (Mini zoo) lecz pamiętam go jeszcze za czasów kiedy pod Starym Zamkiem funkcjonowała inna stajnia. Był moim dziecięcym marzeniem. Nasze drogi zeszły się gdy poznałam działającą w obecnej stajni grupę wolontariuszek – Anie, Kejt i Kale, którym zawdzięczam wiele wspaniałych chwil spędzonych w tej stajni.
Fokert od zawsze wiedział jak pozować. Galopował po maneżu na zawołanie, zarzucał zalotnie swoją długą białą grzywą, pozował zawsze z uszami skierowanymi do przodu patrząc w kierunku który się mu wskazało. Fakt iż stajnia znajduje się na terenie parku pozwalał na częste spacery z naszym modelem. Park Miejski w Żywcu został okrzyknięty jednym z piękniejszych parków, z resztą nie ma się co dziwić – kamienne mostki, zadbane uliczki, cała paleta rzadkich gatunków drzew, kwitnące wiosną krzewy. Biały długowłosy kuc, stary park – czego chcieć więcej!

   
Dzięki temu maluchowi zdobyłam pierwszych fanów moich fotografii. Widnieje on na moich zdjęciach od samego początku mojej fotograficznej przygody. Przez wielu w sieci nazywany był ‘małym andaluzem’. Także moje pierwsze publikacje były z jego wizerunkiem. Do tej pory widniał 2 razy na okładce, na plakatach, zdjęciach publikowanych w magazynach nie tylko poświęconych końskiej tematyce. Dzięki jego zdjęciom udało mi się także wygrać 2 konkursy fotograficzne.

Siwy nie tylko jest świetnym modelem, ale także doskonałym koniem dla każdego! Pomimo tego, że jest ogierem jest wspaniałym kucem dla dzieci, o niezwykle spokojnym i pokornym charakterze. Kto go poznał, ten uważa go za konia idealnego pod względem charakteru.
Wszystkie jego cechy sprawiały, że kuc ten zawładnął moim sercem! Niestety nasze drogi co raz rzadziej się zbiegają zarówno z powodu mojej nieobecności w rodzinnym mieście jak i zmiany ekipy pracującej na stajni. Mam jednak nadzieję, że będę jeszcze miała okazję sfotografować tego wspaniałego kuca!

Karola w UK

Czas powrócić do pisania dopiero rozpoczętego bloga. Zaledwie 2 wpisy a już taka przerwa z mojej strony za co bardzo przepraszam.
Stety, niestety okres wakacyjny niesie za sobą wiele wyjazdów na zdjęcia i całe związane z tym urwanie głowy.

Nie tak dawno, bo miesiąc temu odwiedziła mnie w UK Karolina G. – z pozoru cicha i skromna osóbka 🙂 O początku naszej znajomości i przygodach
razem przeżytych opowiem przy okazji innego wpisu.

Już pierwszego dnia, kilka godzin po odebraniu Karoli z lotniska pognałyśmy po jakże obcych dla niej lewostronnych wąskich dróżkach do pierwszego miejsca, w którym spędziłyśmy przesympatyczne popołudnie i wieczór w otoczeniu dziesiątek mini szetlandów.
Pierwszym naszym modelem był pełen wdzięku ogier Collytown
Valentino, który pokazał swój temperament nie potrafiąc ustać nawet przez chwile szukając czujnym okiem klaczy 🙂

Po któkiej, ale pełnej głośnego rżenia sesji udałyśmy się na pierwsze z czterech pastwisk. W każdym stadzie znaleźć można było pełno fikuśnych źrebiąt. Maluchy te nie dość, że rozczulają swoją wielkością to były także niezwykle sympatyczne i przyjacielskie, dosłownie wchodząc nam na głowy. Obie w szczególności byłyśmy zafascynowane
jednym z nich. Widok tak ufnego i dającego robić ze sobą wszystko konia zawsze zwala mnie z nóg, a tym bardziej źrebaka… Malec śmiało podszedł się przywitać,
po czym dosłownie wchodził na każdą z nas. Karola już po 2 minutach miała małego natręta na kolanach.

Kiedy się od niego uwolniła malec przyszedł do mnie. Delikatnie próbując
co źrebak da ze sobą zrobić byłam zdumiona jak wyluzowany jest. Podnoszenie go za przednie nogi nie wywarło na nim żadnego wrażenia.

Położył się bez żadnego siłowania, po czym przysypiał z głową na kolanach. Nawet odwrócenie go całkowicie na grzbiet nie robiło na nim wrażenia – niesamowite!

Po takiej gimnastyce i podniesienie go na rękach wydawało się dla niego czymś zupełnie naturalnym.

I jak tutaj nie stracić głowy dla takiego maleństwa i nie zapragnąć własnego źrebaka, którego można od pierwszych dni tak ćwiczyć! Był on nadzwyczaj wyjątkowy, ale nie jedyny z tak śmiałych malców w tym miejscu – co chwilami było uciążliwe,
bo zamiast robić im zdjęcia poświęcałyśmy większość czasu na odganianie się od nich 🙂
Dzień spędzony w takim miejscu nasuwa myśl, że każdy kto uważa kucyki za złośliwe małe bestie powinien poznać szetlandy z Collytown Stud!

W bardziej chłodne, pochmurne albo nawet deszczowe dni spędzałyśmy czas na zwiedzaniu pobliskich miejsc wartych odwiedzenia – takich jak:
Cockington – zabytkowa, typowa angielska wioska pełna chatek pokrytych strzechą, z kwitnącym parkiem pełnym starych drzew, starych stajni i małym kościółkiem w iście angielskim stylu.

Dartington – kolejny piękny, potężny park na terenie którego znajduje się zabytkowa kapliczka i bardzo stary cmentarz, a także piękna szkoła artystyczna.

Brixham – nadmorskie miasteczko

Buckfast Abbey – przepiękny kompleks budynków z katedrą i ogrodami, o które dbają miejscowi Mnisi

Oraz oczywiście kilka ulubionych miejsc w Naszym Torquay 🙂

Kiedy pogoda zrobiła się łaskawsza wybrałyśmy się na wycieczkę do ukochanego przeze mnie Parku Narodowego Dartmoor.Jak zwykle miejsce mnie nie zawiodło, będąc obfite zarówno w grupy dziko żyjących tam szetlandów jak i oczywiście miejscowej rasy – kuców Dartmoor.

Karola przeżyła na początku taki sam szok jak ja – jak to konie mogą tak sobie po prostu wszędzie chodzić!? 🙂 Takie właśnie jest Dartmoor – mekka dla ludzi kochających piękne tereny i stada swobodnie żyjących sobie koni, które nic sobie nie robiły z ludzi licznie przybywających na teren Parku. Wręcz przeciwnie! Niektórymi z nich kierowała wpisana w końską naturę ciekawość. Można zbliżyć się do nich wręcz na wyciągnięcie ręki a i tak nie ingeruje się w ich codzienne rytuały.

Spędzam w Dartmoor naprawdę wiele czasu, ale za każdym razem coś mnie zaskakuje i spotykam nowe konie. Tym razem ku mojej uciesze odnalazłam stado z nieznanym mi do tej pory, pięknie umaszczonym ogierem.

Następnego dnia udałyśmy się do kolejnego miejsca, które zajęło szczególne miejsce w moim sercu – McCartneys Stud.
Steven i Julie jak na nich przystało przyjęli nas niezwykle ciepło i gościnnie. W pierwszej kolejności przed obiektyw poszły chłopaki, a wśród nich mój ulubieniec McCartneys Highland Prince przez wszystkich pieszczotliwie zwanym Cookie. Z resztą zarówno patrząc na niego jak i poznając jego wspaniały charakter można zdecydowanie stwierdzić że to imię idealnie do niego pasuje.

Po szalonych galopach ogierów przyszedł czas na obiad – Julie jak zawsze uszczęśliwiła nasze podniebienia i brzuchy! By spalić co nie co po jakże obfitym i smacznym obiedzie i deserze poszłyśmy wytarmosić źrebaki 🙂 Maluchy jak zwykle zamiast zająć się sobą wolały podglądać co robimy 🙂

W taki sposób zleciał nam kolejny wspaniały dzień. Był wyjątkowy nie tyle pod tym względem, że znowu miałam możliwość spędzić dzień w stadninie wspaniałych McCartneyów i pokazać ich niezwykłe konie Karolinie, ale dlatego, że tego dnia w końcu udało się zabrać mojego ulubieńca na plaże!
Zapakowaliśmy Cookiego do przyczepki i pojechaliśmy na plaże w Exmooth. Piękna i spokojna plaża, słoneczny wieczór i majestatyczny Gypsy Cob kroczący dumnie po plaży – taki widok wzbudzał każdego przechodnia w zachwyt!

Po krótkiej sesji przyszedł czas na jeszcze przyjemniejszą cześć dnia – pływanie z Cookim!
Jego spokój jest niezwykły jak na ogiera, a jeszcze bardziej szokującym był fakt, że ostatni raz ktokolwiek siedział na nim rok temu! Mimo tego wejście i przejażdżka w morzu na oklep nie były żadnym problemem i nie wzbudzały żadnych obaw. Jedyne co w myśli krążyło to słowa: co za wspaniały koń!

Światło zachodzącego słońca na plaży, mewy krążące nad głowami, garść potężnej grzywy w garści, chłodne fale obijające się o uda i ciepło końskiego grzbietu – takie chwile zapisują się głęboko w wspomnieniach! To był jeden z piękniejszych dni tego roku – dziękuję Steve i Julie!

Ostatniego dnia pobytu Karoliny zdecydowałyśmy, że wybierzemy się na wycieczkę do Exmoor.
Pogoda dopisała, ale konie nieszczególnie. Niestety w moim ulubionym miejscu  konie zabawiły się z nami w chowanego i pomimo długich poszukiwań nie udało się ich odnaleźć. Na szczęście piękne widoki na z wybrzeża na Kanał Bristolu pozwolił nieco ukoić rozczarowanie. W kilku kolejnych miejscach znalazłyśmy tylko garść kuców Exmoor. Stwierdziwszy, że już wracamy do domu wybrałam nieco inną drogę niż zwykle – na szczęście! Po drodze na horyzoncie ukazało się nam dość spore stado. Zrządzeniem losu spotkałyśmy przy tym stadzie jeszcze 2 innych fotografów. Jednego z nich znałam już wcześniej dzięki Facebookowi (pragnę dodać, że to fotograf z Niemiec) – jaki ten świat mały!

Niestety już po tygodniu Karola musiała mnie opuścić… Pragnę jej podziękować, że zachciała odwiedzić mnie w tym odległym od mojej dawnej rzeczywistości świecie. To był bardzo krótki ale obfity w wrażenia tydzień. Pełen śmiechu, żartów i niezapomnianych przeżyć.
Już nie mogę doczekać się naszego kolejnego spotkania w Sierpniu! Raz jeszcze dziękuję!

About myself / O sobie

I think it would be good to introduce myself to those who do not know me

I’m Catherine, or Kate – if you like, but never Kaska! In the photographic or horse portals I often go by the pseudonym ‘Tigra’, or ‘tigra949’. Please do not ask about the origin of these numbers, because that does not exist – there are, because that’s me

Last month, I celebrated my 24th birthday. I know that for some it’s not much, but it scares me, this age already commits to do something
My home town is located in the heart of ‘Beskid Zywiecki’ town proudly called ‘Zywiec’. In 2008, I moved to Katowice for my study- with all due respect to the residents of the metropolis, but the city it’s completely not for me and with great pleasure I ran away from that place. My first approach as student was at the School of Information Technology in computer science. However, as we soon found out, it wasn’t my vocation and after a year I moved to the ‘Śląskiej Wyższej Szkoły Medyczno-Informatycznej in Chorzow to continue there studies in graphic – not a computer graphics, but general, which includes a computer graphics but also editorial, workshop , painting, sculpting, drawing, cutting, photographing, filming and all the other stuff associated with contemporary art.
During these studies the fate guided me so that I had to share my life between studies and life in the Owl Mountains, where I spent nearly two years. Beautiful place and as it turned out later, thanks to the people I met there I am now where I am. Since last year, I’m in UK and I live a quiet life with the man of my life.
So much for a brief mention of my educational history and about the places I visited for longer.

But let me return for a moment to even earlier periods of my life to answer the often asked me the question – why horses? To be honest, in my life it wasn’t any groundbreaking situation which significantly would push me in their direction. This way was just from the beginning. Reaching the remotest memories I remember my fanaticism to see all sorts of figures and images with the horses. I loved to browse books by searching for these nice horses, as well as the progress of the Internet, I started spending more and more time on the web searching and just enjoying their views. I’ve never drawn to horse riding and so have been so far. Apparently the desire to follow their usual and perpetuation of these wonderful creatures, made me finally to reach for the camera.
Apart from the fact that as a child I stalked my parent’s old analog camera to be able to take some pictures of horses from the park and then filling their camera film with pictures of horses from behind the net. My first conscious camera was an old Zenit 12XP. Redeemed him from fellow parents for a pittance and even then I felt almost like a pro with the equipment!
Of course analogue photography deserves a great respect, but for me as a young person the restrictions with camera film were too big. – I wanted to see more pictures! The money collected for my18Th birthday and from selling my own bike, I managed to buy the first digital SLR camera. That was a Nikon D50 with lens Sigma APO DG Macro Nikon 70-300 4-5.6. This equipment has served me just for a year; I quickly felt that tis camera is not enough. So I replaced my Nikon to Canon Eos Rebel XTi, which I was able to ship from the U.S. at an attractive price, as well as a lens that is faithful to me today and deserves a lot of praise – Canon EF 70-200 2.8f. In early 2010, I put my eyes on an even better body Canon EOS 7D which is with me so far.
And so this is my equipment I’m working today and I’m very happy, but it will be a time when my skills (hopefully) once again will be limited by the hardware capabilities and I will have to change it once again. Well this is also my opinion that you should not start with very expensive equipment just because we can afford it, you may never use its features, and even our growth will be less impressive … But about this maybe next time

I love to travel ,I think like almost everyone. Since 2009, when I already started my photography with horse I also started to go farther in Poland. And so was born the tradition of at least one ‘trip’ every year during the holidays in Poland to search for beautiful places and photogenic horses. Of course such trips in a year it happens to be much more. Since 2011, I am trying to combine a trip abroad with a visit in at least one stable. Slowly my priority from travel holiday is a desire to experience some adventure and photographic images of exotic horses in a different than our landscape. So far I have visited in search for horses only / or such countries like Egypt, Sweden, Spain, France, England … This is just the beginning, and these places will come, because such trips seriously addicted me.

I think it’s all in terms of ‘a few words about yourself’.
In the following entries I will try to throw some verbal memories and photographs of each of these trips – I promise.

_______________________________________________

Sądzę, że wypadałoby się przedstawić tym, którzy mnie nie znają 🙂

Jestem Katarzyna, lub Kasia – jak kto woli, ale nigdy Kaśka! Na portalach o tematyce fotograficznej lub końskiej często też kryję się pod pseudonimem ‘tigra’, lub ‘tigra949’. Proszę nie pytać o genezę tych cyferek, bo ów taka nie istnieje – są takie, bo tak mi wpadły i już 🙂

W zeszłym miesiącu obchodziłam już 24 urodziny. Wiem, że dla niektórych to niewiele, ale mnie przeraża już ten wiek, bo to wiek, który już do czegoś zobowiązuje 😛
Moim rodzinną miejscowością jest położone w sercu Beskidu Żywieckiego miasteczko o dumnej nazwie Żywiec 🙂 W 2008  przeprowadziłam się na okres studiów do Katowic – z całym szacunkiem dla mieszkańców tej metropolii, ale miasto totalnie nie przypadło mi do gustu i z wielką przyjemnością z tego miejsca uciekłam. Pierwsze moje podejście na studiach było w Wyższej Szkole Technologii Informatycznych na kierunku informatyki. Jednak jak się szybko okazało, minęłam się z powołaniem i po roku przeniosłam się do Śląskiej Wyższej Szkoły Medyczno-Informatycznej w Chorzowie by tam kontynuować swoje studia na kierunku grafiki – nie grafiki komputerowej a ogólnej, w której skład wchodzi także komputerowa ale też edytorska, warsztatowa, malowanie, rzeźbienie, rysowanie, wycinanie, fotografowanie, filmowanie i wszystkie inne bajery związane ze sztuką współczesną.
Podczas tych studiów los tak mnie pokierował, że musiałam dzielić swoje życie między studiami a życiem w Górach Sowich, gdzie spędziłam prawie 2 lata. Piękne miejsce i jak się później okazało dzięki poznanym tam ludziom jestem teraz tu gdzie jestem 🙂 Od zeszłego roku mieszkam sobie na Wyspach i wiodę spokojne życie u boku mężczyzny mojego życia.
To tyle jeśli chodzi o krótką wzmiankę o mojej historii edukacyjnej i miejscach gdzie gościłam an dłużej 😉

Pozwolę sobie jednak wrócić na chwilkę do jeszcze wcześniejszych okresów mojego życia by odpowiedzieć na dość często zadawane mi pytanie – dlaczego konie? Odpowiem szczerze, że nie było u mnie w życiu jakiejś przełomowej sytuacji, która znacząco pchnęłaby mnie w ich stronę. Tak było po prostu od zawsze. Sięgając w najdalsze wspomnienia pamiętam już swój fanatyzm na punkcie wszelakich figurek i obrazków z podobizną koni. Uwielbiałam też an potęgę przeglądać książki wyszukując w nich ładnych koni, a także w miarę postępu internetu zaczęłam spędzać coraz więcej czasu buszując w sieci po prostu ciesząc oczy ich widokiem. Nigdy nie ciągnęło mnie do jazdy konnej i tak zostało do tej pory. Widocznie chęci zwykłej obserwacji ich i uwieczniania tego jak wspaniałymi stworzeniami są sprawiły, że w końcu musiałam kiedyś sięgnąć po aparat.
Pomijając fakt, że już jako dziecko podkradałam rodzicom starego analogowego kompakta by móc popstrykać kilka zdjęć koni z parku a następnie zapełniając ich klisze obrazkami koni zza siatki, moim pierwszym świadomie zakupionym aparatem był stary Zenit 12xp. Odkupiłam go od rodziców kolegi za grosze i już wtedy czułam się prawie jak profesjonalista z takim sprzętem!
Oczywiście analogowej fotografii należy się wielki szacunek, ale mnie jako młodej osobie ograniczenia jakie dawała klisza nie wystarczały – chciałam więcej zdjęć! Za pieniądze zebrane na 18te urodziny i sprzedaż własnego roweru udało mi się kupić pierwszą lustrzankę cyfrową jaką był Nikon D50 wraz z obiektywem Sigmy APO DG MACRO Nikon 70-300 4-5.6. Sprzęt ten posłużył mi tylko przez rok, bo szybko poczułam, że to co posiadam jest niewystarczające. Zamieniłam więc Nikona na Canona Eos Rebel XTi, którego udało mi się ściągnąć z USA za atrakcyjną cenę, tak jak i obiektyw, który wiernie służy mi do dziś i zasługuje na wiele pochwał – Canon EF 70-200 2.8f. Na początku 2010 zaopatrzyłam się w jeszcze lepsze body jakim jest do tej pory Canon EOS 7D.
I tak oto wygląda sprzęt na jakim dziś pracuję. Bardzo sobie go chwalę, ale pewnie i na niego przyjdzie kiedyś czas, gdy moje umiejętności (oby) znów zostaną ograniczane przez możliwości sprzętowe. Z resztą takie jest też moje zdanie, że nie powinno zaczynać się od ‘bajeranckiego’ sprzętu tylko dlatego, że nas na niego stać, bo być może nigdy nie wykorzystamy jego możliwości, a i nasz rozwój będzie mniej efektowny… Ale może o tym innym razem 😉

Chyba też jak prawie każdy uwielbiam podróże. Od 2009 roku kiedy to już rozkręciłam się w końskiej fotografii zaczęłam też jeździć coraz dalej w Polskę. I tak zrodziła się tradycja przynajmniej jednego ‘tripu’ rocznie podczas wakacji po Polsce w poszukiwaniu pięknych miejsc i fotogenicznych koni. Oczywiście takich wypadów w roku zdarza się znacznie więcej 😉 Od 2011 roku ambitnie staram się też łączyć jakiś zagraniczny wyjazd z odwiedzeniem chociaż jednej stajni w tym miejscu. Powoli moim priorytetem wszelkich wyjazdów staje się nie wypoczynek a chęć przeżycia jakiejś fotograficznej przygody i przywiezienia kilku zdjęć egzotycznych koni w odmiennym niż nasz krajobrazie 🙂 Do tej pory udało mi się odwiedzić w poszukiwaniu ‘końskich kadrów’ tylko/aż takie kraje jak Egipt, Szwecję, Hiszpanię, Francję, Anglię… To dopiero początek i tych miejsc z pewnością przybędzie, bo takie podróże poważnie uzależniają 🙂

To chyba tyle jeśli chodzi o ‘kilka słów o sobie’ 🙂
W dalszych wpisach postaram się wrzucić kilka wspomnień słownych jak i fotograficznych z każdego z takich wyjazdów – obiecuję 🙂

Po co blog?

Witam wszystkich starych i nowych znajomych!
Jak widać postanowiłam założyć bloga, którego zamierzam sumiennie prowadzić.
Po co blog?
Wielu znajomych uważa, że mam o czym pisać. Moja przygoda z fotografią koni trwa już przeszło 6 lat i myślę, że jest o czym powspominać a także, że będzie o czym pisać na bieżąco ponieważ swoje doświadczenia staram się poszerzać o coraz to dalsze wyjazdy, szukając coraz ciekawszych modeli 🙂 Spotykam na swej drodze wiele ciekawych osobowości i niezliczone ilości niesamowitych koni – uważam, że każdemu z nich należy się osobna historia.
Pragnę dzielić się z Wami dokładniejszymi relacjami i przemyśleniami z wizyt w różnych miejscach szukając nowych kadrów.
Tak więc zapraszam do dzielenia ze mną mojego świata, w którym pasją jest fotografia koni.

Katarzyna Okrzesik