This is one of those places that I can call “my place”.
First time I came to Dartmoor National Park during my first visit to England (April 2012). On a trip to a place which later turned out to be my sanctuary took me My Love.
Dartmoor is one of the few still wild areas in Great Britain. Austerity and wildness of this place attracts every day a lot of tourists. Of course, there is no denying that one of the main “attractions” here are the herds of wild ponies.
What captivated me in this place?
Answer know anyone who even once visited this place. His austere landscape is something extremely contrasting with the rest of the landscape of England. Stretching to the horizon hills and valleys covered with wild vegetation and “mounds” of stones – this view is a truly unusual and perhaps that’s why so extraordinary. This place seems to be extremely inhospitable, but entering into the Dartmoor area we can meet many kind of birds, as well mammals such as foxes, badgers, deer. Ubiquitous are here also cows, sheep and of course horses breeding on this moors by local breeders. It is hard to meet them. Moving on the roads on Dartmoor are is necessary caution because it is easy to find these animals walking middle of the road. These animals are accustomed to the traffic and don’t care about that so only patience helps sometimes cross roads full of animals. Dartmoor has many small towns – very pretty and climatic! There also the view of a group of ponies in the cemetery or cows next to café is not unusual. Sometimes during inclement weather it is not easy to find them because they protect themselves in the bush but in sunny days they are everywhere and the largest groups can meet on carparks where they are awaiting for some delicacies from tourists who love to feed them.
What allows all animals to live in such freedom? This National Park has been divided – areas are separated by typical in England stone fences and on road are installed cattle grids. How breeders differentiate their own animals? It’s very simple – horses are marking by signs on the skin, in cattle using earring and sheep are labeled using paint. Every year are organized animals drive which aims to separate the grown-up already foals, calves and lambs from the herd.
Being the first time in this place, I was amazed at how horses can enjoy the freedom and just a walk everywhere! But what is the most unique thing in the English National Parks and wildlife areas called “moor”!
When visiting this place?
This park is amazing at any time of year, day by day by changing its landscape. Spring bloom stretches of yellow bushes and in herds are many foals that I adore! Summer is a wonderful time to take a blanket, a book or picnic set and spend day oudoor. Autumn pleases the eye an incredible palette of colors offered by the moors full of heaths. In winter, this is one of the few places in southern England where you can see snow or frost.
A few facts.
Dartmoor National Park was established in 1951 and covers an area of 953 square kilometres. It is located on the Cornish peninsula, from north of Plymouth in Devon. The highest summit is Willhays 621 m (2,037 ft) above sea level. In the park there are numerous historic objects: from prehistoric through the prison of Napoleon to modern quarries. The area is poor in flora, due to the harsh climate. Heavy rains, cold winters and strong winds allowed the development of the vegetation in the form of heaths and bogs, only in a few valleys we can find some bushes and trees. Characteristic landscape of Dartmoor are also domed hills with stones and rocks on top.
Often visitors this area called Dartmoor Ponies all encountered ponies. Unfortunately, many of these ponies are not pure Dartmoor Ponies. The first and easiest characteristic to identify which horses are this breed is a piebald coat – being seen quite frequently in ponies in the Park but inadmissible with pure Dartmoor Hill Pony breed. Another feature is height – lowest can be 114cm and the highest not more than 125cm. Dartmoor Ponies are also relatively proportioned.
Dartmoor Ponies are undoubtedly showcase of Dartmoor National Park. They are one of the nine native breeds of English ponies.
“History of Dartmoor Pony is very confusing. The region in which the lived was easily accessible form the land and from the sea, what meant that they were crossed with many breeds. During the growth of the industrial revolution Dartmoor Ponies were crossed with Shetland Ponies what contributed to creation ponies used to work in the mines. As a result of these long effort this breed almost disappeared. Salvation of the breed managed by a cross with Welsh Mountain Pony, Fell Pony and Polo Pony. Great impact on the reconstruction of this breed had Arabian stallion Dwarka born in 1922 and his son Leat.
During World War II on the moors were arranged polygons what once again contributed to the extinction almost entirely these ponies. In 1942-1943 to registration was reported only 2 stallions and 12 mares. Fortunately, thanks to the lovers of this breed again managed to save them.
In Dartmoor breed all colors are acceptable except painted, but the most favored are bay, black nad seal brown.
The turbulent history of this breed resulted in a breed of ponies characterized with the Welsh Ponies the greatest elegance by what has become a good show pony. Dartmoor Pony is a great horse for children and also works well in harness. They are good jumping animals and thanks to good shoulder construction for which affect of evolution had the environment in which they live, their movement is low, long, and economic. They have a proportionate body and compact figure. They are characterized by a beautiful head, muscular neck, which is adorned with a thick mane, well-muscled and well-connected back and strong legs. Their height does not exceed 125cm.” (excerpt from the article written by me: Ponies from the moors-Koń Polski 1/2013).
On the photos: from the left side typical Dartmoor Hill Pony, ond the rirht Shetland Pony.
So why we can meet many other ponies? In The Park also we can meet Shetland Ponies which are also well-adapted to living in hard conditions, which are characterized by a stocky body, short legs and relatively large heads. Through their presence and migration, herds have the opportunity to cross each other. Knowing the areas of Dartmoor easy to figure out where to find which ponies. The largest group of Dartmoor Ponies you can meet near entrances form Newton Abbot, the biggest concentration of Shetlands we can find from the Tavistock side.
So if ever come you to England I encourage you to visit this unique place!
__________________________________________
Jest to jedno z tych miejsc, które nazwać mogę „swoim miejscem”.
Do Parku Narodowego Dartmoor pierwszy raz trafiłam już podczas mojej pierwszej wizyty w Anglii (kwiecień 2012). Na wycieczkę do miejsca, które później okazało się moim azylem zabrała mnie Moja Druga Połowa.
Dartmoor jest jednym z niewielu wciąż dzikich obszarów na terenie Wielkiej Brytanii. Surowość i dzikość tego miejsca ściąga każdego dnia dziesiątki turystów. Oczywiście, nie da się ukryć, że jedną z najważniejszych „atrakcji” tego miejsca są stada dziko żyjących kuców.
Co zauroczyło mnie w tym miejscu?
Odpowiedź zna każdy kto chociaż raz odwiedził to miejsce. Jego surowy krajobraz jest czymś niezwykle kontrastującym z pozostałym krajobrazem Anglii. Ciągnące się po horyzont wzniesienia i doliny pokryte dziką roślinnością i „kopcami” kamieni to widok iście nietypowy i być może dzięki temu tak niezwykły. Miejsce sprawia wrażenie niezwykle niegościnnego, jednak zagłębiając się w obszar Dartmoor spotkać można wiele gatunków ptaków, a także ssaków takich jak lisy, borsuki, jelenie. Wszechobecne są tutaj także krowy, owce i oczywiście konie hodowane w półdzikim stanie przez okolicznych mieszkańców. Trudno ich nie zauważyć. Przemieszczając się drogami po terenie Dartmoor potrzebna jest niezwykła ostrożność ponieważ łatwo natrafić można na całe grupy tych zwierząt spacerujących środkiem drogi. Zwierzęta te przyzwyczajone do ruchu drogowego nie przejmują się samochodami i jedynie cierpliwość pozwala czasem pokonać zastawioną zwierzętami drogę. Dartmoor poprzecinane jest wieloma małymi miasteczkami – niezwykle urodziwymi i klimatycznymi! Tam także widok grupki kuców na cmentarzu, czy krów pod kawiarenką nie jest niczym niezwykłym. W czasie niepogody niełatwo je znaleźć ponieważ chronią się w buszu, natomiast w słoneczne dni „wyrastają” jak grzyby po deszczu a ich największe skupiska spotkać można na parkingach gdzie wyczekują przysmaków od turystów, którzy uwielbiają je dokarmiać.
Co pozwala tym wszystkim zwierzętom na życie w takiej swobodzie? Pomimo iż jest to Park Narodowy jest on podzielony – co jakiś czas krajobraz przecinają typowe dla angielskiego krajobrazu kamienne ogrodzenia, a na drogach zainstalowane szerokie kraty (zwane cattle grids), których żadne zwierze nie odważy się przekroczyć z obawy przed utknięciem. Jak hodowcy rozróżniają swoje zwierzęta? To bardzo proste – u koni stosuje się palenia, u bydła kolczyki a owce znakuje się za pomocą farby (każdy hodowca ma przypisany sobie kolor). Co roku organizowane są spędy tych zwierząt co ma na celu oddzielenie odchowanych już źrebiąt od stada.
Sama będąc pierwszy raz w tym miejscu byłam zdziwiona jak konie mogą cieszyć się taką swobodą i po prostu wszędzie sobie chodzić?! Ale właśnie to jest rzecz najbardziej wyjątkowa w angielskich Parkach Narodowych i dzikich obszarach zwanymi „moor”.
Kiedy do Dartmoor?
Park ten jest niesamowity o każdej porze roku, z dnia na dzień zmieniając swój krajobraz. Wiosną kwitną połacie żółtych krzewów a w stadach pojawia się wiele źrebaków, które ubóstwiam! Lato to cudowny czas na to, by po prostu zabrać koc, książkę lub zestaw piknikowy i spędzić cały dzień wygrzewając się na słońcu, którego żaru nie czuć dzięki prawie zawsze obecnemu wiatrowi. Jesień cieszy oczy niesamowitą paletą kolorów jaką dają wrzosowiska. Zimą natomiast jest to jedno z niewielu miejsc w południowej Anglii gdzie zobaczyć można śnieg czy szron.
Kilka faktów.
Park Narodowy Dartmoor założony został w 1951 roku i obejmuje powierzchnię 953 km². Znajduje się on na Półwyspie Kornwalijskim, na północ od Plymouth w hrabstwie Devon. Najwyższym wzniesieniem jest High Willhays (621 m.n.p.m.). Na terenie parku znajdują się liczne obiekty zabytkowe: od prehistorycznych, przez więzienia Napoleona aż do współczesnych kamieniołomów. Teren ten ubogi jest w roślinność, ze względu na surowy klimat. Obfite deszcze, srogie zimy i silne wiatry pozwoliły na rozwinięcie się roślinności w formie wrzosowisk i torfowisk, tylko w nielicznych dolinach i załamaniach terenu znaleźć można większe krzewy i drzewa. Charakterystycznymi dla krajobrazu Dartmoor są także kopulaste wzgórza na szczycie których często znajdują skupiska kamieni i skał.
Często odwiedzający te tereny nazywają wszystkie napotkane kuce Dartmoorczykami. Niestety wiele z tych kuców to nie Kuce Dartmoor. Pierwszą i najłatwiejszą cechą do rozpoznania osobników nie będących przedstawicielami tej rasy jest maść srokata – widywana dość często u kuców na terenie Parku, ale niedopuszczalna u rasowych Kuców Dartmoor. Kolejną kwestią jest ich wzrost. Najniższe osobniki mogą mieć 114cm a najwyższe ok. 125cm. Kuce Dartmoor są także stosunkowo proporcjonalnie zbudowane.
Kuce Dartmoor bez wątpienia są wizytówką Parku Narodowego Dartmoor. Są one jedną spośród dziewięciu rodzimych ras kuców Anglii.
Historia kuca dartmoor jest bardzo burzliwa. Kraina w której żyły była łatwo dostępna zarówno od strony lądu jak i od morza, co sprawiło, że były one krzyżowane z wieloma rasami. U szczytu rewolucji przemysłowej zaczęto krzyżować kuce dartmoor z szetlandami, co przyczyniło się do powstania kuców wykorzystywanych do pracy w kopalniach. Na skutek tych wieloletnich działań rasa ta prawie zanikła. Ocalenie tej rasy udało się dzięki krzyżówkom z welsh mountain pony, fell i polo pony. Wielki wpływ na odtworzenie tej rasy miał arabski ogier Dwarka urodzony w 1922r. oraz jego syn Leat.
W czasie II wojny światowej na wrzosowiskach urządzano poligony, co po raz kolejny przyczyniło się do wymarcia niemalże całkowicie tych kuców. W latach 1942-1943 do rejestracji zgłoszono tylko 2 ogiery i 12 klaczy. Na szczęście dzięki zwolennikom tej rasy ponownie udało się je ocalić.
U kuców dartmoor dopuszczalne są wszystkie maści poza srokatymi, lecz najbardziej faworyzowanymi są gniade, skarogniade i kare.
Burzliwa historia tej rasy dała w efekcie rasę kuców odznaczających się wraz z welshami największą elegancją przez co stał się kucem pokazowym. Jest świetnym wierzchowcem dla dzieci i doskonale współpracuje również w zaprzęgu. Są to bardzo skoczne zwierzęta, a dzięki dobrej budowie łopatki, na której ewolucję miało wpływ środowisko w jakim żyją ich chody są niskie, długie i ekonomiczne. Mają proporcjonalną budowę i zwartą sylwetkę. Odznacza się piękną głową, muskularną szyją, którą zdobi gęsta grzywa, doskonale umięśnionym i dobrze związanym grzbietem oraz mocnymi nogami z krótkimi nadpęciami.
Ich wysokość nie przekracza 125cm. (fragment artykułu mojego autorstwa: Kuce z wrzosowisk -Koń Polski 1/2013)
Na zdjęciach: od lewej typowy Kuc Dartmoor, od prawej Kuce Szetlandzkie.
Skąd zatem pozostałe kuce? Na terenie Parku spotyka się również stada Kucyków Szetlandzki również doskonale przystosowanych do życia w trudnych warunkach, które charakteryzują się krępym ciałem, krótkimi nogami i stosunkowo dużymi głowami. Przez ich obecność i migracje, stada mają możliwość krzyżowania się miedzy sobą. Znając tereny Dartmoor łatwo się połapać, gdzie znaleźć jakie kuce. Największe grupy Kuców Dartmoor spotkać można przy wjeździe od Newton Abbot, natomiast największe skupiska Szetlandów znaleźć można od strony Tavistock.
Więc jeśli kiedykolwiek odwiedzicie Anglię zachęcam również do wizyty w tym niezwykłym miejscu jakim jest Park Narodowy Dartmoor!
Katarzyna Okrzesik 